ابن حمیضهفروة بن حُمیضه اسدی، مشهور به ابن حمیضه، از شاعران عصر مامون عباسی در قرن سوم هجری قمری بود. ۱ - معرفی اجمالیفروة بن حُمیضه ظاهراً در نزدیکی‌های بصره می‌زیست و از شاعران عصر مامون عباسی (خلافت ۱۹۸-۲۱۸ق) است. گویند که وی دارای اندامی زیبا، خوش‌چهره و سروده‌هایی جذّاب و نیکو بود. با عمارة بن عقیل که از شاعران بدزبان و دارای سروده‌های هجوی و تمسخرآمیز بود، هم عصر بود و در مواردی این دو یکدیگر را هجو کرده‌اند. [۲]
سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ق۴، ص۸۴.
آمدی می‌گوید: زمانی عملی از فروه سر زد که مخالف میل و اراده حاکم وقت بود و مورد مؤاخذه و احضار او قرار گرفت و ناگزیر به فرار شد. به گفته ابن ندیم، اشعار وی شامل پنجاه ورقه بوده است. به گفته ابوالفرج اصفهانی، فروه در نهایت به قتل رسیده، هر چند وی به چگونگی کشته شدن و سال آن اشاره‌ای نکرده است. به دلیل هم زمانی‌اش با عمارة بن عقیل (م ۲۳۹ق) از رجال نیمه نخست قرن سوم به‌شمار می‌آید، هر چند از تاریخ دقیق مرگ وی اطلاعی در دست نیست. [۷]
دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه، ج۱۰، ص۱۵۱۰۶.
۲ - پانویس
۳ - منبع• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۰۴، برگرفته از مقاله «فروة بن حُمیضه». |